วันจันทร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

สมุลแว้ง

สมุลแว้ง

ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Cinamomum bejolghota (Buch.-Ham.) Sweet
วงศ์ : Lauraceae

          สมุลแว้ง มีชื่อท้องถิ่นหลายชื่อด้วยกัน ได้แก่
ซางจิง (เชียงใหม่) บัวละแวง สมุนละแว้ง มหาจาง (เหนือ) ไผ่ลำต้น (อุดรธานี) ฮั้งไก้ เดิมนวลปี (เขมร) ลังไก่ ต้นแหวง (ใต้) เป็นพืชยืนต้น
สรรพคุณ: เปลือกต้น รสหอมร้อนปร่า แก้ลมแก้วิงเวียน ใจสั่น แก้พิษหวัด แก้กำเดา ขับลมในลำไส้ แก้ธาตุพิการ

          อีกทั้งยังเป็นส่วนประกอบในยาสามัญประจำบ้านแผนโบราณตามประกาศของกระทรวงสาธารณสุขฉบับประกาศทั่วไป เล่ม 111 ตอนพิเศษ 42 ลงวันที่ 3 ตุลาคม2537 ได้แก่
1. ตำรับยาหอมทิพโอสถ ซึ่งใช้แก้ลมวิงเวียน
2. ตำรับยาหอมนวโกฐ แก้ลมคลื่นเหียนอาเจียน
3.ตำรับยาวิสัมพยาใหญ่ แก้ท้องอืด จุกเสียด
4. ตำรับยาธาตุบรรจบ แก้ท้องเสีย
5. ตำรับยามันทธาตุ แก้ท้องอืดท้องเฟ้อ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น